Ik zou graag willen weten of het mogelijk is om de dubbele stop van E natural en Fis op de cello te spelen. Dank je wel
Ik zou graag willen weten of het mogelijk is om de dubbele stop van E natural en Fis op de cello te spelen. Dank je wel
Ik ben het eens met Michaels antwoord. Maar er is een ander standpunt:
Als je overweegt een stuk met dit akkoord te componeren, vooral als het met de strijkstok moet worden gespeeld, zou ik je aanraden om twee cello's of twee verschillende snaren te hebben. spelers die het vormen (bijvoorbeeld als het een voldoende hoge E of F # heeft om door een altviool of een viool te worden gespeeld).
Het is niet alleen een kwestie van virtuositeit, het is ook een kwestie van compositiekwaliteit, textuur, geluidskwaliteit en muzikaliteit. Als dit akkoord belangrijk is in je stuk, zorgt het hebben van twee spelers voor meer precisie in intonatie, eenvoudige aanpassing van het volume van elke component, meer controle over de overgang van en naar andere noten, evenals aanslagcombinaties en klankrijkdom dan een instrument alleen. kan moeite (of onmogelijkheid) hebben om te voorzien.
Merk ook op dat E, F, F # in de lage registers (vooral E_2, F_2, F # _2) vaak lastige opmerkingen zijn over cello's omdat ze parasieten kunnen uitlokken resonanties (bekend als wolfs). Het kan dus een goed idee zijn om ze over instrumenten te verdelen.
Het hangt allemaal af van het octaaf - de laagste natuurlijke E en F # zijn onmogelijk omdat ze allebei op de laagste snaar C moeten worden gespeeld (tenzij je de G-snaar wilt afstemmen op F #). In hogere octaven varieert het van "mogelijk" (bij gebruik van de duim of spelen in hogere posities op lagere snaren) tot gemakkelijk. Als je veel voor dubbele stops schrijft, raad ik aan Donald Martino's String-O-Graph te kopen, waarmee je verschillende posities op een strook papier kunt uitproberen zonder dat je een cello nodig hebt.
Als je dat niet doet. geen snaar-o-grafiek hebben, kijk dan naar http://www.fransabsil.nl/archpdf/fingers.pdf waar de afstanden voor elk instrument worden weergegeven die gemakkelijk kunnen worden bereikt en worden bereikt met een rek.
De gemakkelijkste manier om die toonhoogtes als dubbele stops te spelen, is als een kleine 7e met de F # onderaan. Zowel F # 2 - E3 als F # 3 - E4 zijn vrij eenvoudig. Als je specifiek op zoek bent naar de grote 2e met E op de bodem, ga je naar een veel minder gebruikelijk gebied. E4-F # 4 is vrijwel zeker de gemakkelijkste; een octaaf lager is behoorlijk wat meer rek vereist, tenzij het ongewoon hoog op lagere snaren wordt gespeeld. In ieder geval is de rek hetzelfde als een 8ve dubbele stop in dezelfde positie maar met omgekeerde snaren. Het hebben van de hogere vinger op een lagere snaar is beslist een beetje onhandiger en zeker VEEL minder gebruikelijk. Het zou me niet verbazen als sommige cellisten je vertellen dat het onmogelijk is. Ik zou over het algemeen geen majeur 2nd gebruiken in kamermuziekstukken, en vrijwel zeker niet in een orkestsituatie. Als het een solo-stuk is, gericht op een virtuoze speler die vertrouwd is met moderne literatuur, dan denk ik dat ik het zou kunnen als het effect wenselijk genoeg was. In ieder geval moet je aan weerszijden van de dubbele stop wat tijd geven zodat de speler de handpositie kan veranderen (ze zullen vrijwel zeker de duim op de hogere snaar nodig hebben).
Als 9e zou ik zeggen dat deze nootcombinatie praktisch onmogelijk is. Ik heb het net op mijn cello geprobeerd, en ik kan het min of meer doen, maar het is erg ongemakkelijk en ik heb relatief grote handen. Het beste vermeden.
Het hangt er dus natuurlijk van af welke E en welke Fis je wilt spelen. Hier zijn enkele voorbeelden:
E natuurlijk op de A-snaar en Fis op de D-snaar: Hiervoor zou je je vierde vinger op de E en wijsvinger op de Fis. Dit is op de 2e positie, als dat iets betekent. Ik denk dat dit de gemakkelijkste is om te spelen.
E natuurlijk op de G-snaar en Fis op de C-snaar: Je gebruikt dan de 1e vinger op de F en de 4e vinger op de E. Dit is in de 3e uitgeschoven positie.
Er zijn verschillende andere manieren om het te spelen terwijl je de toets naar beneden gaat en de toonhoogtes dichter bij elkaar komen. Als je dit wilt doen, dan zijn hier enkele stappen om een goede vingerzetting te krijgen: